WMO gestript deel 2:
Vroeger leunde de mensen teveel op de hulpverleners.

Volgens Brinkman (1982) oud minister van Welzijn moet je onderscheidt maken tussen mensen die je nog laat schuilen onder de overheidsparaplu en groepen waar je moet zeggen neem je eigen verantwoordelijkheid of kijk naar je netwerk of die je kunnen helpen.

In 1965 was het Minister van Maatschappelijk werk Klompé. Die van bijstand een recht maakte. Die vorm van hulp als een heel tijdelijke ondersteuning zag tot de burger op eigen kracht weer verder kon. Later zag ze tot verbazing dat er mensen wel 20 jaar gebruikmaakte van deze bijstand.

In 1525 beargumenteerde humanist Vives: Dat er bij Armoede bestrijding streng onderscheid gemaakt moest worden tussen de echte armen en de valse armen. Er moest niet geprofiteerd worden van solidariteit.

Door teveel aan hulp weten de burgers niet meer hoe ze hun eigen leven moeten vormgeven. Je kan veel zorg krijgen vergelijken met een hangmat als je lekker ligt waarom zou je er dan nog uit willen. Toch handig als er iemand voor je zorgt waarom zou je het dan nog zelf doen? Net als dat drugs verslavend kan werken. Kan hulp en sociale uitkeringen ook verslavend werken. Als je als je ziek ben thuis hulp krijgt dan wil je als je dan niet meer ziek bent die hulp eigenlijk niet meer kwijt.
Crowding out: Niet een burger onafhankelijk maken. Als het klopt dat de formele zorg de informele zorg de tent uit vecht dan zouden landen met een sterke verzorgingsstaat met veel formele zorg zoals Zweden.

Rapporteer Plaats commentaar