Thorndike moest zijn formulering van wet van het effect herzien vanwege discussies over de effectiviteit van straf. Eerst veronderstelde Thorndike een symmetrie tussen het versterkende effect van belonen en het afzwakkende effect van een positieve straf op een S-R verbinding. Hij kon alleen het eerste deel (versterkende effect van belonen) handhaven, omdat positieve straf niet steeds het beoogde resultaat bleek te hebben. Het effect van positieve straf is namelijk slechts tijdelijk. Daarnaast wordt door de angst voor de negatieve prikkel vaak alle gedrag onderdrukt.