Oorspronkelijk golden de Verdragen als de dragende formele wet voor het overheidsbestuur van de Unie. Deze wetten zijn geen product van vertegenwoordiging, maar van directe overeenstemming van betrokkenen, de lidstaten. ze voldoen formeel als rechtsbasis en uit oogpunt van legaliteit. De Unie ontwikkelt een zekere autonomie ten opzichte van de lidstaten daardoor is er sterker behoefte aan een dragen de wetgevende functie op het niveau van de Unie.: introductie termen als wetgevende procedure en wetgevende macht in de Verdragen. Deze krijgen pas kracht als de eigen wetgever van de Unie ( de Raad en het Parlement, als een tweekamerstelsel) ook bevredigend uitdrukking kan geven aan de wil, belangen, ideeën niet alleen van de lidstaten ( dat doet de Raad) maar ook van de mensen. De legaliteitevan de Unie hangt inhoudelijk ook af van de mate waarin dat Europees Parlement aansluiting vindt bij de mensen namens wie het sspreekt In de vernieuwen de verdragen krijgen de nnationaleparlementen van de lidstaten een ondersteunende rol als bewakers van de subsidiariteit van het optreden van de Unie,