nteractiesVoorzichtigheid is geboden bij combinatie van β-blokkers met verapamil of diltiazem. Door de negatief-inotrope effecten op de hartspier en de negatief-chronotrope effecten op de sinus- en AV-knoop kunnen hypotensie, hartfalen en geleidingsstoornissen ontstaan, met name bij reeds gestoorde linkerventrikelfunctie, geleidingsstoornissen of verminderde sinusknoopfunctie. Het grootste risico bestaat bij intraveneuze toediening van verapamil aan patiënten die al een β-blokker gebruiken. Bij combinatie van oraal toegediend verapamil of diltiazem met β-blokkers bij angina pectoris is dit risico veel kleiner en bij niet-gestoorde hartfunctie levert dit weinig problemen op. Toch dient men voorzichtig te zijn en bij combinatie met een β-blokker de voorkeur te geven aan één van de dihydropyridineverbindingen. Verder kan digoxine het remmend effect op de sinusknoop en de AV-geleiding van verapamil en diltiazem potentiëren. De digoxinespiegel kan stijgen door combinatie met de meeste calciumantagonisten. Verapamil verhoogt de plasmaspiegel van digoxine dosisafhankelijk en gemiddeld met 70%, diltiazem en nitrendipine met 20% (niet bij alle patiënten). De meeste dihydropyridineverbindingen kunnen het saluretisch en hypokaliëmisch effect van diuretica initieel versterken.