Norman maakte voor zijn experiment gebruik van een 2 x 2 tussenproefpersonenontwerp. Hij varieerde niet alleen de complexiteit van de boodschap, maar manipuleerde ook de herkomst van de boodschap. In de helft van de gevallen was het bericht afkomstig van een expert, in de andere helft van een aantrekkelijke bron. Uit de resultaten bleek dat de effectiviteit van de boodschap het grootst was als er een vanzelfsprekende 'fit' bestond tussen complexiteit en boodschapper. Oftewel, de complexe boodschap was vooral effectief als deze afkomstig was van een expert, terwijl de simpele boodschap meer invloed had als deze afkomstig was van de aantrekkelijke bron! Nu ben je misschien geneigd te denken dat een aantrekkelijke bron inderdaad alleen maar simpele boodschappen kan verkondigen, maar dat is een overhaaste conclusie. Wie goed naar de resultaten van deze studie kijkt, ziet juist dat de grootste verschillen bij de expert worden gevonden: die past echt alleen bij een complexe boodschap en 'valt een beetje door de mand' bij een simpele boodschap. Voor een aantrekkelijke bron geldt dat veel minder: die kan eigenlijk beide typen boodschappen wel verkondigen. De wetenschapper die over een wasmiddel staat te orakelen is een reclamespotje scoort dus lager dan het fotomodel dat een betoog over kernfusie houdt!