Nog lastiger is het om de psychische effecten en schade van crises te bepalen. Nog niet zo lang geleden speelde dit onderwerp nauwelijks een rol in crisismanagement of rampenbestrijding.
Overigens zijn we in de ogen van sommigen tegenwoordig wel wat doorgeschoten. Onderzoek naar de effecten van nazorg is in ieder geval minstens zo interessant als onderzoek naar het ontbreken ervan in andere situaties. Bijvoorbeeld: de meest toegepaste vroegtijdige interventiemethode voor traumaslachtoffers is psychologische debriefing, waarin de nadruk ligt op het ventileren van emoties en psycho-educatie. Uit onderzoek (Sijbrandij, 2007) blijkt dat nazorg in de vorm van debriefing niet alleen vaak niet werkt, maar dat het zelfs averechts kan werken.
Opmerkelijk is ook de vanzelfsprekendheid waarmee nazorg nu als noodzakelijk wordt beschouwd in crisissituaties. In andere situaties krijgt dit nauwelijks aandacht. Iemand die een partner of kind verliest bij een ramp moet nazorg krijgen, maar als ditzelfde door ziekte gebeurt is er niets en mogen nabestaanden het vaak verder zelf uitzoeken.