noem de zes vuistregels (aanbevelingen) die de auteur doet bij diagnostiek van allochtonen. 

1. Er bestaat geen standaardaanpak om problemen van validiteit en vertekening in interculturele diagnostiek op te lossen. Sensitiviteit voor problemen in deze diagnostiek en kennis van de relevante literatuur zijn belangrijker dan de keuze voor een standaardaanpak .
2. Er zijn geen cultuurvrije tests, maar er zijn wel tests die beter bruikbaar zijn en tests die minder goed bruikbaar zijn in interculturele diagnostiek.
3. Het afnemen van een psychologische test bij een allochtone cliënt stelt eisen aan zowel het instrument  als aan de diagnosticus en de cliënt.
4. Het is van groot belang rekening te houden met bronnen van vertekening bij interculturele diagnostiek.
5. De kwaliteit van interculturele diagnostiek wordt sterk bepaald door het vermogen van de diagnosticus om op adequate wijze om te gaan met problemen als gevolg van de beperkte bruikbaarheid van tests.
6. Het getuigt van professionalisme om in de rapportage aan de cliënt en opdrachtgever duidelijk te maken hoe met de culturele achtergrond van de cliënt rekening gehouden is.