Noelle-Neumann zette zich af tegen het heersende paradigma binnen de communicatiewetenschap, gebaseerd op het model van Klapper (1960). Zij had een verklaring voor het feit dat onderzoekers er in het algemeen niet in slaagden de - volgens haar - grote effecten van de media aan te tonen. De onderzoekers zouden namelijk onvoldoende rekening hebben gehouden met het feit dat communicatie trapsgewijs (in twee of meer treden) plaatsvindt. Door middel van interpersoonlijke communicatie bereiken en beïnvloeden mediaboodschappen iedereen. De kijkers van televisie brengen hun verworven kennis en meningen over op de niet-kijkers.
Voor de opvatting dat televisie geen invloed op het publiek zou hebben, gebruikt Noelle-Neumann de metafoor van de gecamoufleerde olifant. Hiermee bedoelt ze dat de effecten zo gigantisch groot zijn, dat we ze juist daarom niet kunnen waarnemen (1977).