Kunsttheorie van Cobra, vertolkt door Constant in het ‘Manifest’ 1948: Expressie is een sleutelbegrip. Inmiddels is een nieuwe dimensie toegevoegd. Constant zag in deze overgangstijd een tijdelijke, revolutionaire taak naar een nieuwe maatschappij en kunst weggelegd voor de kunstenaar. Zijn kunst moest als katalysator de scheppende instincten tot ontwaken brengen die nog onbewust in de mens sluimeren. De materie speelt daarbij zo’n actieve rol, dat men zou kunnen stellen dat ook het kunstwerk zich nu uitdrukt, en in het scheppingsproces soms zelfs tijdelijk de leiding kan overnemen.  In de dialoog tussen de kunstenaar en zijn materie komt het kunstwerk tot stand dat vervolgens bij de beschouwer de verdrongen collectieve creativiteit weer moet activeren.