kunst is geen expressie van de geestestoestand van de kunstenaar. de intenties van de kunstenaar,

doen vanuit zuiver esthetisch oogpunt niet terzake.

de esthetische vervoering zelf, die onlosmakelijk verbonden is met de significante vorm.

gemeen aan alle tijdperken, tijdsloos.

 

kunst voegt iets toe aan onze emotionele ervaring, iets wat niet 'uit het leven' voortkomt maar uit de 'zuivere vorm' het beroert ons op diep en mysterieuze wijze. de unieke, esthetische emotie die door kunst in ons wordt losgemaakt, is in feite tijd- noch plaatsgebonden: zij is universeel, van alle tijden, van alle culturen.

alleen de significante vorm kan de unieke emotie in ons teweegbrengen die wij esthetische ervaring noemen.
kunst drukt het onzegbare uit. het brengt ons in aanraking met een 'hogere werkelijkheid',

wat verklaart waarom de esthetische emotie verwant is met de religieuze en zelfs mystieke ervaring.

vorm en inhoud zijn onlosmakelijk verbonden. de vorm is in al zijn zuiverheid de inhoud zelf.

de vorm is een doel-op-zichzelf en alleen als zodanig ook betekenisvol.

 

kunst blijkt ons ook iets te zeggen, een ultieme werkelijkheid, die achter de zuivere vorm ligt. de kunstenaar wordt gezien als degene die het bijzondere vermogen bezit om deze 'hogere realiteit' te vatten, en 'om de zin ervan uit te drukken, altijd echter in zuivere vorm'. dankzij kunst worden wij ons bewust van de wezenlijke realiteit, van het goddelijke in alles, het universele in het bijzondere, kortom van het ritme dat alles doordringt. kunst verwijst naar het onnoemelijke of onzegbare dat achter de wereld van de verschijnselen oplicht. zij brengt ons in contact met een metafysische of bovennatuurlijke werkelijkheid, die ons eerbiedig doet zwijgen.