Grondrechten in eigenlijke zin worden in Nederland pas geformuleerd wanneer de patriotten met behulp van Franse troepen de Republiek der Zeven Provinciën hebben getransformeerd in een eenheidsstaat: de Bataafse Republiek (1795). Drie jaar na die omwenteling komt de Staatsregeling van de Bataafse Republiek (1798) tot stand, die een reeks van grondrechten bevat. In de latere staatsregelingen van de Bataafse Republiek nemen de grondrechten in omvang en betekenis af. Met de inlijving bij Frankrijk (1810) vervalt de eigen staatsregeling.