Georg Hornius (1620-1670) nam als eerste in de Republiek de jaartelling vóór Christus aan en hij was ook de eerste die probeerde om een wereldgeschiedenis waarin alle nieuw ontdekte volken en plaatsen ook voorkwamen te schrijven. In zijn Arca Noae van 1666 deelde hij de wereldgeschiedenis na de Zondvloed in twee tijdvakken in waarmee hij de geografisch-etnografische indeling introduceerde. De oude geschiedenis was nog wel op de Bijbel georiënteerd, de moderne (middeleeuwen en nieuwe tijd) strekte zich uit tot China en Amerika waarin hij ook de oudere geschiedenis van de volkeren behandelde. Hij zorgde er wel voor dat zij binnen het kader van de bijbelse chronologie vielen. Zijn doel was om aan te tonen dat de eenheid van de over de aarde verspreide mensheid nog bestond.