Geen algemene bepalingen voor bijzondere wetgevingsprocedures. Deze zijn terug te vinden in de specifieke verdragsbepalingen die de bevoegdheid tot regelgeving toekennen.
Art. 289 lid 2 geeft algemene omschrijving van de verschillende soorten bijzondere wetgevingsprocedures; een verordening, richtlijn of besluit door het Europees Parlement met deelname van de Raad of door de Raad met deelname van het Europees Parlement.

In geval van beslissingsbevoegdheid bij de Raad (meestvoorkomend) dan 2 manieren waarop Parlement deelneemt:

• Goedkeuring is vereist (art. 19 lid 1 Wv)
• Raadpleging van het Parlement (= gebruikelijker). De Raad moet wel wachten met besluiten totdat het Parlement is geconsulteerd (zaak Roquette Frères).

Een andere belangrijke variant is die van art. 311 Wv; periodieke vaststelling van financiële contributies van de lidstaten aan de Unie. Bij unanimiteit van de Raad en raadpleging van het Parlement, maar.... "Dit besluit treedt pas in werking na door de lidstaten overeenkomstig hun onderscheiden grondwettelijke bepalingen te zijn goedgekeurd".