Geef zowel de definitie van een redenering volgens Aristoteles als de in het handboek voorgestelde vuistregel.  Wat is het verschil mbt het toepassingsgebied van beide bepalingen?

Volgens Aristoteles is een redenering een (gesproken of geschreven) tekst (logos) waarin uit het gestelde iets anders dan het gestelde met noodzaak volgt krachtens het gestelde.

De vuistregel uit het handboek stelt 'Kijk of er iets geponeerd wordt als volgend uit iets anders'.  Zo ja, dan heb je te maken met een redenering.

Het (belangrijkste) verschil is dat Aristoteles' bepaling enkel van toepassing is op geldige redeneringen (met noodzaak volgend), terwijl de vuistregel niet aan die restrictie gebonden is.