Geef voorbeelden van de vertaling van de zojuist besproken veranderingen in het denken over de mens en de ontwikkeling van samenleving en mensbeeld in nieuwe vormen van nationalisme die zich aan het eind van de 19e eeuw openbaarden. Ziet u hierin verschillen dan wel overeenkomsten tussen Frankrijk en Duitsland?

  • In verschillende Europese landen komen aan het eind van de 19e eeuw nieuwe vormen van nationalisme op die in de tekst worden aangeduid als 'nieuw nationalisme', oftewel 'radicaal dan welk völkisch nationalisme'. Deze nieuwe uitingen van nationalisme maakten in hun ideologische onderbouwing gebruik van inzichten van toenmalige, doorgaans pseudowetenschappelijke beeldvorming over de mens en de ontwikkeling van menselijke samenlevingen in samenhang met een toenemende (burgerlijke) angst voor degeneratie en het verval van burgers en natiestaten. In zowel Duitsland als Frankrijk kenmerken deze bewegingen zich door hun felle, radicaal en raciaal onderbouwde visie op de natiestaat. Daartoe behoorden alleen die burgers die daarvoor op grond van etnisch-linguïstische criteria, dus op grond van afkomst en taal, in aanmerking kwamen. Deze gesloten vormen van nationalisme stellen zich, aldus de Alldeutse Verband (ADV) en de Action Francaise, agressief op ten opzichte van minderheden die niet aan de gewenste criteria voldoen, en zijn bereid hen met alle mogelijke middelen uit de samenleving te stoten; zij propageren een assertieve buitenlandse politieke en de totstandkoming van een organisch opgebouwde, hiërarchisch geordende, raszuivere volksgemeenschap. Omdat hier sprake is van een allesomvattende herordening van de maatschappij kunnen beide genoemde bewegingen niet als conservatief worden getypeerd: de auteur spreekt in dit verband van het 'revolutionaire en utopischhe karakter' van deze bewegingen, die overigens pas tijdens het Interbellum deel zouden uitmaken van de gevestigde politieke orde.

    Rapporteer Plaats commentaar
  • In verschillende Europese landen komen aan het eind van de negentiende eeuw nieuwe vormen van nationalisme op die in de tekst worden aangeduid als ‘nieuw nationalisme’, oftewel ‘radicaal dan wel völkisch nationalisme’. Deze nieuwe uitingen van nationalisme maakten in hun ideologische onderbouwing gebruik van inzichten van toenmalige, doorgaans pseudowetenschappelijke beeldvorming over de mens en de ontwikkeling van menselijke samenlevingen in samenhang met een toenemende (burgerlijke) angst voor degeneratie en het verval van burgers en natiestaten. In zowel Duitsland als Frankrijk kenmerken deze bewegingen zich door hun felle, radicaal en raciaal onderbouwde visie op de natiestaat. Daartoe behoorden alleen die burgers die daarvoor op grond van etnisch-linguïstische criteria, dus op grond van afkomst en taal, in aanmerking kwamen. Deze gesloten vormen van nationalisme stellen zich, zoals de Alldeutsche Verband (ADV) en de Action Française, agressief op ten opzichte van minderheden die niet aan de gewenste criteria voldoen, en zijn bereid hen met alle mogelijke middelen uit de samenleving te stoten; zij propageren een assertieve buitenlandse politiek en de totstandkoming van een organisch opgebouwde, hiërarchisch geordende, raszuivere volksgemeenschap. Omdat hier sprake is van een allesomvattende herordening van de maatschappij kunnen beide genoemde bewegingen niet als conservatief worden getypeerd: de auteur spreekt in dit verband van het ‘revolutionaire en utopische karakter’ van deze bewegingen, die overigens pas tijdens het Interbellum deel zouden uitmaken van de gevestigde politieke orde.

    Rapporteer Plaats commentaar