geef de visie weer van elisabeth mc grath op de schilderingen van Vasari in Quartieri in Palazzo Vechio

een gedegen vergelijking van Vasari's "senso Nostro"(betekenis die hij eraan gaf)en de verticale correspondentie met de feitelijke inhoudt van de schilderingen leerde haar dat er in de schilderingen nauwelijks een wezenlijk aanknopingspunt te vinden is voor vasari s lezing -volgens haar is vasari's interpretatie achteraf aangebracht. vandaar ook de verwrongenheid en gekunsteldheid -vasari stopt op een gegeven moment met Senso Nostro dit duidt ook op verwrongeheid en gekunsteldheid ondanks zijn reden dat het verklaren niet aan hem was -waarom roept francesco in "ragiomenti"diverse keren dat hij niet had kunnen vermoeden dat dit er allemaal achterstak. Juist een kroonprins zou juist dit Senso Nostro moeten begrijpen -volgens haar gaat het niet zozeer om het onderwerp zelf (is immers gebruikelijk voor die tijd) alswel op de wijze waarop Bartoli en Vasari daar een visuele vertaling van hebben gemaakt -vlgs haar was artistiek en aantrekkelijk de wens van Cosimo. culturele prestige was zijn doel -het waardevolle van haar artikel is dat zij laat zien dat van elke schildering afzonderlijk niet echt veel aanknopingspunten te vinden zijn voor de vergelijking die vasari in zijn boek geeft -nadeel is dat zij de context buiten beschouwing laar bij de interpretatie, hier laat zij de vraag liggen of cosimo met de godencyclus een specifieke door tijd en plaats ingegeven bedoeling heeft gehad die teruggelezen kan worden in de opzet en uitwerking van de cyclus