Gedwongen hulpverlening=

Als gevolg van een rechterlijke uitspraak kan een cliënt gedwongen hulp krijgen. Bijvoorbeeld na een strafproces of een civiel proces. Denk aan gedwongen opnames in het kader van de wet bijzondere opnames psychiatrische ziekenhuizen of ondertoezichtstellingen in het jeugdrecht. In deze situaties moeten professionals hun cliënten voorlichten over hun rechten en hen motiveren voor hulp.
Gedwongen hulp en diensten geven aanleiding tot wantrouwen, agressie en verzet.
Het vraagt van een professional het vermogen contact te leggen en zijn eerste contact goed voor te bereiden.
Dat houdt in dat hij het doel van het contact scherp voor ogen heeft en dit bij de cliënt noemt. Hij geeft duidelijke en objectieve informatie. Hij kent de feiten, de situatie en de geschiedenis van de cliënt. Het dilemma is of hij vooraf informatie over een cliënt mag inwinnen, omdat het immers om diens privacy gaat.
De voorbereiding van het eerste contact houdt ook in dat hij zijn cliënten selecteert op basis van veiligheid en perspectief op verandering. Is iemand gevaarlijk, dan is het onverantwoord er alleen op af te gaan.
Bij geen perspectief op verandering, is contact zinloos.