Gedragstherapie is geënt op behaviorisme.
Behaviorisme is een psychologische stroming die zich rond jaren '50 sterk afzette tegen psychoanalytische therapie en zich wilde bezighouden met waarneembaar gedrag.

- Cliënt moet iets af- of aanleren.
- Veel doen met cliënten.
- Denk- en doe-opdrachten.
- Vaardigheidstrainingen.
- Zelfcontroleprocedures.
- Toepassen 'exposure' > blootstelling aan datgene waar je bang en benauwd voor bent. Exposure leert je ook omgaan met een gedragstendens (neiging tot gedrag) die je juist niet wilt uitvoeren. Daarbij si het belangrijk dat gevoel niet onderdrukt wordt, maar dat de 'ontlading' op een andere manier kan plaatsvinden dan de cliënt gewend is.

Soms is het vermijden van risicosituaties aan te bevelen. Denk aan het gebruiken van drugs, alcohol.

Exposure in vivo = Je zoekt in het echte leven datgene op waarvoor je bang bent of datgene wat fout gaat.
Exposure in vitro = Je leert gedrag in een kunstmatige situatie.

Er zijn drie vormen van leren:
1. Klassieke conditionering
2. Operante conditionering
3. Model-leren