Gedragingen  die met elkaar een samenhang vertonen, worden stoornissen genoemd. Ze worden getaxeerd aan de hand van classificatiesystemen. Er zijn twee soorten systemen te onderscheiden: klinisch-psychiatrische en empirisch-statistische.
De eerste systemen zijn categorisch. Ze beschouwen psychopathologie als een fenomeen dat in essentie maar twee verschijningsvormen kent: het is aanwezig of afwezig. De stoornis behoort tot een bepaalde categorie of niet.
 De tweede systemen zijn dimensioneel. Ze plaatsen psychopathologie op een continuüm, als een fenomeen met vele verschijningsvormen in termen van aanwezigheid en ernst.