Gebruikte termen

In de praktijk en rechtspraak komt de vaststellingsovereenkomst over de hoogte van een schadevergoeding veel voor. Ook bij echtscheidingen en erfenissen wordt in het kader van de verdeling van de erfenis of huwelijkse boedel doorgaans een vaststellingsovereenkomst gesloten.

 

Of partijen een vaststellingsovereenkomst ook letterlijk zo noemen, is niet van doorslaggevend belang. Zoals we eerder hebben gezien, is het uitgangspunt de feitelijke situatie doorslaggevend voor het antwoord op de vraag of er sprake is van een bijzondere overeenkomst.

Elke overeenkomst die in de praktijk wordt gebruikt om een einde te maken aan een geschil of onzekerheid en ook verder voldoet aan 7:900 e.v., is daarmee een vaststellingsovereenkomst.

 

Een eindafrekening voldoet aan de omschrijving van een vaststellingsovereenkomst. Een term die ook wel wordt gebruikt is een (akte van) dading. Dit is een verouderde term die nog uit het oude BW stamt. Van dading werd in het BW gesproken bij een schikkingsovereenkomst waarbij beide partijen concessies deden. De vaststellingsovereenkomst in ons huidige BW omvat meer dan dadingen, omdat zij kan worden gesloten in alle situaties waarin partijen een einde wensen te maken aan een bestaande onzekerheid Er hoeft dus zelfs geen geschil te zijn.