52. Vier interpretatiemethoden:
1. grammaticale interpretatiemethode: de rechter kijkt naar de betekenis van een term of passage in het dagelijkse of juridische taalgebruik.
2. wetshistorische interpretatiemethode: de rechter onderzoekt bijv. in de parlementaire geschiedenis wat bij de totstandkoming van een wet de bedoeling van de wetgever was. Er is veel kritiek op deze methode, want er zijn bij het parlementaire proces veel actoren actief. Bovendie, moet het standpunt van de maker van de wet doorslaggevend zijn voor de uitleg? Als de wet in werking is getreden, gaat deze een eigen leven leiden. Bij het relatief jonge BW wordt in de rechtspraak veel waarde gehecht aan de parlementaire geschiedenis.
3 systematische interpretatiemethode: de rechter verwijst naar een groter geheel van bijv. een wetboek om aan te tonen wat de betekenis in de context is.
4. teleologische uitleg: het doel van de rechtsregel staat voorop.
5. anticiperende wetsuitleg: de rechter grijpt vooruit op een nieuwe, reeds tot stand gekomen maar nog niet van kracht zijnde wettelijke regeling. 
Vb.: voor 1980 was de eigenaar van een dier aansprakelijk voor aangerichte schade als er sprake was van gebrek aan zorgzaamheid en waakzaamheid. Na 1992 is de eigenaar aansprakelijk, ongeacht of er sprake is van schuld.